ROZDZIAŁ 45

Miało być wcześniej ale, że egzaminy już we wtorek...Istotna informacja jest taka, że Leonetta pojawi się za jakieś 8 rozdziałów.  Jeśli to dobrze rozplanowałam będzie to rozdział 53. Albo 52.  Kocham Was xx

Rozdział dla S. Blanco

*VIOLETTA*

Co miałam mu powiedzieć? Bo Cię kocham?
Weszłam załamana do Studia. Skierowałam się do łazienki ale zatrzymał mnie przesłodzony głos. Odwróciłam się w stronę Ludmiły, supernovej, rzekomej gwiazdy tego Studia. Spuściłam głowę. Zrobiła sztuczną smutną minke.
- Co to Violu się stało? Płakusiamy? Mickie się dowiedział, że kochasz innego?
- O czym ty mówisz??- spojrzałam jej w oczy.
- Violuś, Violuś, Violuś...Co to z ciebie wyrośnie?- sarkazm w jej głosie był bardzo dobrze słyszalny.
- Ludmiła, daruj sobie te gierki- przyjęłam pozycję obronną. Jej oczy zwężyły sie do szerokosci wąziutkich szparek. Jak oczy węża. 

Bleh.
- Viola, skarbie, ja umiem wykorzystywać informacje.
- Na swoją korzyść.- wtrąciłam chłodnym tonem.
- Hahahah- zaśmiała się- Bardzo śmieszne Violuś. Przybliżyła się do mnie.
- Jeden niewłaściwy ruch i wszyscy poznają twój mały sekrecik- wyszeptała jadowitym tonem. Po czym obróciła się na pięcie, odrzuciła włosy i odeszła.
- Ludmiła odchodzi!

*MICKIE*
Co się stało? Dlaczego wyszła? Dlaczego miała takie problemy? Zaraz za nią poszedł Leon...
Znalazłem ją w sali tanecznej. Z głośników leciała szybka muzyka a sama Violetta ruszała się bardzo energicznie.
- CO TA ŻMIJA SOBIE WYOBRAŻA?!- wyskoczyła do góry- CO SOBIE MYŚLI?! JAK ONA MOŻE?!
Wykonała ostry piruet ale poślizgnęła się. Złapałem ją tuż przed spotkaniem z ziemią. 

*VIOLETTA*
Czyjeś ciepłe ręce chwyciły mnie w talii. Otworzyłam oczy i ujrzałam twarz zaniepokojonego Mickie'go. Postawił mnie na nogi po czym odsunął się i skrzyżował ręce na piersi. Uważnie badał mnie wzrokiem od góry do dołu swoimi czarnymi oczami. Muzyka wciąż grała, jednak oboje milczeliśmy i czuć było narastające napięcie. W końcu Mickie się odezwał. 

- Violetta, odezwij się.

Niesamowicie zaschło mi w gardle. Milczałam jak zaklęta.

- Violetta powiedz coś. 

Dalej stałam w milczeniu, wgapiając się w parkiet sali tanecznej.

- Violetta do cholery!- wydarł się- Co się z tobą dzieje?! Przed chwilą o mało się nie uszkodziłaś, wybiegłaś z zajęć u Pablo, za Tobą Leon, miałaś problemy z zagraniem...

Mówił głośno i z wyrzutem. Nagle jednak ściszył głos i niemal rozpaczliwie powiedział:

- Ale najgorsze jest to,  że...wcisnęłaś zły dźwięk patrząc na mnie.

Momentalnie podniosłam wzrok. 

To nie tak miało być. 

- Dlaczego?- zapytał.

Bo kocham Leona a życie jest skomplikowane.