ROZDZIAŁ 17

Rozdział dedykuje wam wszystkim <3 Szczególnie tym, którzy komentują ^>^
- Kacper Blanco
- Nikola Matuszyńska
- Mańka Verdas
- Mgda Piątkowska
- emi blanco
- Pingwinek Luke'a
- Katarina Verdas
- Viola Castillo

Dziękuję za odwagę do wyrażenia swojej opinii <3
Ti amo!! <3 <3 <3




*MICKIE*
Za chwilę mnie szlag trafi. Stoi za nią, non stop obejmuje i to jeszcze przy tym kolesiu. To chyba MOJA DZIEWCZYNA? Co tu się wyprawia? Kim jest ten brunet na którego widok Viola się chwieje?
- Kopę lat! Gdzie zniknęłaś na ten czas, księżniczko?
KSIĘŻNICZKO?!
Milczenie.
- Oj no Leoś, puść ją. Dała się? Poderwałeś ją?
- Nic ci do tego. I nie. A teraz możesz już iść.
Leon wciąż ją trzymał przy sobie. Miałem ochotę się na niego rzucić ale z tym gościem to jakaś większa historia. A jakby ten facet pomógł mi troszkę zniszczyć Leosia?
- Haha. Leoś jak zwykle przezabawny.- niespodziewanie odwrócił się do mnie- Ciebie nie znam. Kim jesteś? Nie pasujesz do tej oto dwójki.
- Mickie. CHŁOPAK Violi.
- Chłopak? Ohoho. To chwila moment. Co ona robi w objęciach tego..tego..podrywacza?
Zawsze wiedziałem że z nim jest coś nie tak.
- Dobre pytanie. Sam nie wiem. Zapytajmy się.
Zauważyłem Lare. Stała i przesłuchiwała sie.
- Czekaj, czy tam nie stoi twoja dziewczyna Leon? Ooopsie, jak to wygląda..

*VIOLETTA*
Leon , gdy to usłyszał, obrócił się i zamarł. Lara uciekła, a ten wyglądał jak milion rozbitych kawałków..
Koniec tego dobrego!
Przyciągnęłam go do siebie. Złapałam jego twarz w swoje ręce.
- Leć za nią. Nie pozwól by popełniła taki sam błąd jak ja.- pocałowałam go w czoło i uśmiechnęłam się lekko.
Wyglądał na zaskoczonego. Uwielbiam kiedy sie o mnie troszczy, ale przeze mnie nie może stracić wszystkiego.
Posłałam mu spojrzenie " Idź. Dam sobie radę". Odwrócił się i pobiegł za Lara.
A ja odwróciłam się do dwóch idiotów. Oboje zaskoczeni. Obojgu strzeliłam z liścia.
- Kretyni!- fuknęłam i odwróciłam się by wyjść z budynku. Lecz w ostatniej chwili odezwałam sie do Mickie'go
- Chyba wiesz co to oznacza?- rzekłam zalotnie. Jakoś tak wyszło. Prosto. Opuściłam budynek i skierowałam sie do parku. Pałętałam sie bez celu przez kilka godzin. Przy wejściu do parku, pojawił się cień bólu. Skończyłam związek z facetem z którym tak chciałam być. Ale dlaczego sie tak zachował? Dlaczego stanął po stronie Diego? Leon. Cholerna zazdrość. A może tak będzie lepiej? Ale Ja go przecież kocham..
Pojedyńcza łza spłynęła po moim policzku.
Danie Diego z liścia było niebezpiecznym posunięciem. Jest nieobliczalny.  A zresztą Wszystko jedno. I tak straciłam wszystko. YOLO.
Szłam tak parkiem, towarzyszyły mi tylko moje myśli. Nawet nie zauważyłam kiedy zrobiło syie ciemno. Ale Nie bałam się. Nagle ktos objął mnie od tyłu i mocno przytulił. Poczułam ten zapach, zamknęłam oczy i momentalnie sie rozluźniłam. Dopiero teraz zauważyłam że gdzieś dalej grała uliczna orkiestra. Leon zaczął się kołysać w rytm muzyki. Mogłabym tak wiecznie. Kolysalismy sie tak bardzo długo. Było tak przyjemnie. Nie odrywał się ode mnie, ocieplał mnie swoim ciałem i narkotyzował swoim zapachem.
- Dziękuję- szepnął.
- Ale za co?- zapytałam.
Obrócił mnie do siebie.
- Za to że kazałaś mi biec za Lara. Uratowałaś mnie.
- Leon, cos juz ustaliliśmy.
- Tak wiem, nie dziękujemy i nie przepraszamy. Ale ja chcę. Sprawia mi to przyjemność.
-  a ja dziękuję ze uratowałeś mnie przed upadkiem.
Usmiechneliśmy się do siebie. Staliśmy pod latarnią i dokładnie widziałam jego oczy. Te śliczne szmaragdy..
- Mam nadzieję ze cię nie przestraszyłem ?
- Nie. Rób tak częściej- uśmiechnęłam się do niego nieśmiało.
- Nie omieszkam. Mogę?- zapytał, patrząc na mnie.
- Zawsze.- objął mnie w talii i przyciągnął do siebie. Glowe oparl na mojej. Czułam się tak bezpiecznie.
Patrzyliśmy na miasto  stojąc na wzniesieniu w parku, przytuleni do siebie.
- Tylko przy tobie czuję się naprawdę bezpiecznie.

~~~~~~~~~~~~~
Hej hej! Jak się podoba? Bo mi bardzo, w końcu jestem romantyczna a tu tak magicznie c; Co nie Kacper?
Czekam na komentarze!
Całuski ;**
Romantyczna ;*